تبادل
لینک هوشمند
ژان نوول، برنده پریتزکر ۲۰۰۸ برای خود معمار، این انتخاب کاملا غیرمنتظره بود. او در سال‌های ماضی بارها انتظار این جایزه را داشت ولی امسال مطمئن شد که کنارش نگذاشته‌اند. هیات داوران، نوول را به این خصوصیات ستود: تلا‌ش مستمر به عنوان معمار، کوشش برای تجربه‌های تازه، و نوآوری در تمام فرم‌هایش. برخلا‌ف کارهای اغلب <لیدرهای حرفه>، کارهای نوول از استیل و فرم واحد و تکراری تبعیت نمی‌کنند.
به‌گفته خود معمار، هر ساختمان برای خودش داستانی دارد و ادامه پژوهشی است جداگانه. اقلیم بر کارهای او نقش خودرا می‌زند، باد هم همینطور، و حتی رنگ ابنیه اطراف. طبیعی است که همه این عوامل محدودیت‌هایی بر کار معمار اعمال می‌کنند، ولی مگر معماری بدون چنین محدودیت‌هایی می‌تواند وجود داشته باشد؟ با اینهاست که اثر تبدیل به یک مجسمه می‌شود.
نوول آگاهانه از ساختمان‌های <عام> دوری می‌کند، ساختمان‌هایی که به‌قول خودش متاسفانه در بسیاری از آثار معاصر دیده می‌شود. او ساختمان را به روالی متفاوت می‌سازد، با <منطقی> متفاوت ورنگی متفاوت. تلا‌ش او این است که بنایی بسازد برای یک مکان کاملا مشخص و زمانی مشخص. از نظر او ساختمان موجودی است زنده، بدین خاطر بهتر که هیچ ساختمانی ساختمان دیگر را ناراحت و مریض نکند.
ادامه مطلب
